Silnik elektryczny

Silnik elektryczny- maszyna służąca do przetwarzania energii elektrycznej na pracę mechaniczną. Głównymi częściami silnika elektrycznego są: stojan z jedną lub kilkoma parami elektromagnesów oraz wirnika z uzwojeniem twornikowym.

Ze względu na rodzaj prądu sieci, z której silniki elektryczne pobierają energię elektryczną, rozróżnia się: silniki prądu stałego oraz silniki prądu przemiennego (synchroniczne i asynchroniczne). Silniki elektryczne prądu stałego stosowane są głównie w trakcji elektrycznej.

Ze względu na rodzaj prądu zasilającego, silniki elektryczne prądu przemiennego dzieli się na: jednofazowe i trójfazowe.

Biorąc pod uwagę zasadę działania rozróżnia się silniki elektryczne prądu przemiennego: indukcyjne (najczęściej spotykane), synchroniczne i komutatorowe (coraz rzadziej używane).

W zależności od budowy wirnika wyodrębnia się silniki indukcyjne klatkowe i pierścieniowe.

Silniki elektryczne synchroniczne służą do napędu szybkoobrotowych maszyn o stałej prędkości obrotowej.

Osobną grupę silników elektrycznych stanowią silniki uniwersalne, które mogą być zasilane zarówno prądem stałym, jak i przemiennym(prąd elektryczny), stosowane głównie do napędu sprzętu gospodarstwa domowego.

Lutownica

Lutownica to narzędzie służące do lutowania. Składa się ona z kolby, służącej jako uchwyt oraz grota, czyli części mającej bezpośredni styk ze spoiwem – lutem.

Możemy je podzielić na:

-lutownice transformatorowe

-lutownice grzałkowe (oporowe)

-lutownice z elektrodami grafitowymi

-lutownice gazowe

-lutownice podgrzewane zewnętrznym źródłem ciepła

Współcześnie lutownic elektrycznych używa się niemal wyłącznie do prac z obwodami elektronicznymi o niewielkich wymiarach, zatem moc elektryczna grzejników nie jest wysoka, nie przekracza na ogół kilkudziesięciu watów (spotykane najczęściej mieszczą się w przedziale od 40 do 125 W). Znacznie większe lutownice elektryczne (zazwyczaj kolbowe), o mocy sięgającej 400 - 500 watów stosowane bywają do lutowania blach (np. rynien miedzianych lub stalowych ocynkowanych). Mają one – oprócz dużej mocy – także stosunkowo duże wymiary grota, zapewniające dużą bezwładność cieplną, korzystną przy pracy z elementami o dużej powierzchni. Lutownice kolbowe do blach i rur wypierane jednak są coraz częściej lutownicami gazowymi mającymi m.in. tę przewagę nad elektrycznymi, że nie wymagają doprowadzania energii elektrycznej (co może być istotne przy pracy na placu budowy, np. na dachu budynku), a zasilane są z przenośnej butli z propanem.

Wiertarka

Wiertaark (dawniej także bormaszyna) – urządzenie do wiercenia, rozwiercania i pogłębiania okrągłych otworów przy pomocy wiertła.
Proste wiertarki ręczne (zwane świdrami) były używane już 4 tys. lat p.n.e.

W średniowieczu używano wiertarek napędzanych siłą mięśni lub przez koła wodne.

Wiertarki dzielą sie na:

-wiertarki ręczne
-wiertarki stołowe

-wiertarki kolumnowe

-wiertarki rewolwerowe

-wiertarki wielowrzecionowe
-wiertarki współrzędnościowe

Telewizory

Telewizor, odbiornik telewizyjny – urządzenie przeznaczone do zdalnego odbioru ruchomego obrazu. Ruchomy obraz nadawany przez telewizję składa się z wyświetlanych jeden po drugim nieruchomych obrazów, z częstotliwością 25 lub 30 obrazów na sekundę. Pojedynczy obraz (nazywany też "klatką") podzielony jest z kolei na kilkaset linii. Typowe wartości to 625 lub 525 linii.

LCD– ciekłokrystaliczne, płaskie (zajmujące mało miejsca "w głąb"), lecz mające ograniczony rozmiar ekranu. W porównaniu z monitorami CRT są one zdrowsze, gdyż nie emisji szkodliwego promieniowania elektromagnetycznego, jednakże mogą bardziej męczyć wzrok ze względu na większą ziarnistość obrazu. W telewizorach LCD podświetlanie ekranu może być za pomocą diod LED dzięki którym osiągany jest większy kontrast obrazu.

Plazmowe – oparte na technologii plazmowej, wyglądające bardzo podobnie do LCD i tak jak one nie emitują szkodliwego promieniowania elektromagnetycznego oraz bardziej przyjazne dla oczu. Posiadają jednak nieco gorszą rozdzielczość i większy pobór mocy, lecz za to z możliwością zbudowania większych ekranów, lepszym odwzorowaniem barw, szczególnie czerni (wyłączony piksel w przeciwieństwie do LCD nie emituje światła), krótszym czasem reakcji oraz szerszym kątem widzenia. Transportować można je wyłącznie w pozycji pionowej (tak jak lustra czy okna), gdyż ze względu na duże gabaryty łatwo przy wstrząsach o naprężenia, które mogą spowodować nieodwracalne rozszczelnienia komórek.

Mikrofon- urządzenie przetwarzające fale akustyczne (np. dźwięki mowy, muzyki) na sygnały elektryczne stosowany m.in. w telefonii oraz radiofonii.
Pierwsze mikrofony kwasowe (połączona z membraną iglica poruszała się w rozcieńczonym kwasie) pojawiły się w latach siedemdziesiątych XIX wieku za sprawą Greya i Bella.
Zasady działania:

W tradycyjnych mikrofonach dynamicznych powodują drga fale dźwiękowe nia cienkiej elastycznej membrany wraz z cewką, która jest do niej umocowana. Drgania cewki, która umieszczona jest między biegunami magnesu, wzbudzają w niej przemienny prąd elektryczny o częstotliwości odpowiadającej częstości drgań fal dźwiękowych.

W wyniku przetwarzania otrzymuje się z mikrofonu przebieg elektryczny – sygnał foniczny w postaci siły elektromotorycznej E, napięcia wyjściowego U oraz prądu I odpowiadającego przebiegowi akustycznemu.

Lodówka

Lodówka

Lodówka to szafka, szafa o pojemności do kilkuset litrów, wewnątrz której utrzymywana jest temperatura obniżona w stosunku do otoczenia. Głównym elementem lodówki jest urządzenie chłodnicze (chłodziarka) zazwyczaj sprężarkowe lub absorpcyjne. Powszechnie używana od lat 30. XX wieku.

Lodówki domowe służą do przechowywania żywności i schładzania,np. napojów. Buduje się je często jako lodówkozamrażarki.

Pierwsza lodówka została skonstruowana w 1914 roku przez Florence Parpart. Prymitywne lodowanie powstawały już przed naszą erą, jednak były to duże budowle, na które przeciętny człowiek nie mógł sobie pozwolić. Rozwiązanie bliższe lodówce stosowali Wikingowie. Wewnątrz domu, z dala od ogniska, kopano głęboki dół, na dnie którego umieszczano lód lub śnieg. Po zapełnieniu dołu żywnością, przysypywano go warstwą ziemi. Mięso zabezpieczone w ten sposób zachowywało świeżość przez wiele miesięcy po zakończeniu zimy.

Lodówka oznaczała niegdyś pomieszczenie gospodarcze, pojemnik lub szafkę izolowaną termicznie od otoczenia, umożliwiającą przechowywanie w obniżonej temperaturze łatwo psujących się produktów. Chłodzenie zapewniało umieszczenie we wnętrzu lodówki substancji o odpowiednio niskiej temperaturze i dużej pojemności cieplnej. Mogło to być ciało o dużej masie i cieple właściwym, jednak zazwyczaj wykorzystywano do tego celu ciepło przemiany fazowej (topnienia). Najczęściej używane czynniki chłodzące to lód (stąd nazwa — lodówka) (maszyny mieszające) (np. lód z dodatkiem soli) oraz zestalony dwutlenek węgla -suchy lód.

Przenośne pojemniki o podobnej funkcji nazywamy termosami. Specjalne budowle służące do magazynowania i przechowywania lodu to lodowanie. Tak samo nazywa się samochody izolowane, z wbudowanymi akumulatorami chłodu (w postaci płyt eutektycznych).

Lodówki tego typu wyszły z użycia wraz z popularyzacją chłodziarek, które nie muszą być zaopatrywane w lód.

Suszarka

Suszarka do włosów - urządzenie elektryczne, służące do suszenia włosów. Najczęściej ma rozmiary pozwalające na trzymanie jej w ręce; większe suszarki, stojące, używane są głównie w zakładach fryzjerskich.

Pierwsza suszarka została opracowana przez polskiego inżyniera Michała Doliwo-Dobrowolskiego (głównego inżyniera zakładów AEG) w 1899 roku.ch produkcję rozpoczęto w zakładach AEG w Norymberdze. Pierwsze skutecznie działające suszarki do włosów powstały w roku1920 (modele: "Race" i "Cyclone"). Wyprodukowała je firma Racine Universal Motor Company i fabryka w Hamilton Beach.Ważyły ona prawie 2 kg i były skrzynkami ustawionymi na stole. Pierwsze modele przegrzewały się i paliły. Dlatego bez przerwy ulepszano pierwotną konstrukcję. W 1951 roku pojawiły się suszarki wyposażone w elastyczny wąż połączony z plastikowym kapturem.W suszarkach zastosowano silnik uniwersalny, silnik elektyzny szeregowy komutatorowy 1-fazowy dostosowany do zasilania zarówno prądem przemiennym, jak i prądem stałym; stosowanym m.in. w sprzęcie gospodarstwa domowego.

Pralka

Pralka

Pierwsza pralka została zbudowana przez J. Kinga w 1851 r. Jej działanie opierało się na wykorzystaniu pary, a zasada działania tej pralki znacznie odbiegała od naśladowania ręcznych czynności. Pralki napędzane elektrycznie zaczęto konstruować w1899, kiedy został wynaleziony silnik elektryczny Jedną z pierwszych była pralka z bębnem z emaliowanego drewna, która została zbudowana w1907 roku przez Alvę Fishera. Przez kilka następnych lat ta pralka była udoskonalana poprzez poziome lub pionowe ustawienie bębna, zmianę szybkości obrotów, itp. W Polsce przez wiele lat popularna była pralka Frania. Z czasem pralki półautomatyczne zostały wyparte przez automatyczne. Pralka z 1934 roku sama utrzymywała stałą temperaturę wody, dozowała proszek i płukała. W 1937 roku w USA zbudowano pierwszą programowaną pralkę automatyczną – wykonującą takie czynności jak: pranie, płukanie, odwirowanie oraz czasowe zaprogramowanie czynności, ustawienia temperatury wody czy szybkości obrotów.

Pierwszą produkowaną w Polsce pralkę automatyczną była skonstruowana w latach siedemdziesiątych prze Zakłady Zmechanizowanego Sprzętu Domowego"Polar" we Wrocławiu pralka: Polar ps 663 bio "Superautomat".

Obecne pralki automatyczne zużywają znacznie mniej wody i energii elektrycznej niż modele z XX wieku, zachowując przy tym jakość prania. Przepisy zobowiązują producentów do dołączania etykiet energetycznych informujących o zużyciu energii przez dany wyrób.

Silnik czterosuwowy

Silnik czterosuwowy – silnik spalinowy o spalaniu wewnętrznym wykorzystywany w samochodach, ciężarówkach, motocyklach oraz wielu innych maszynach. Nazwa odnosi się do czterech faz, które zachodzą podczas działania: wpływu powietrza lub mieszanki paliwowej, sprężenia, pracy i wydmuchu spalin. Cykl obejmuje dwa okrążenia wału korbowego na cykl pracy, inaczej mówiąc, silnik czterosuwowy to silnik, którego tłok wykonuje cztery ruchy posuwiste w jednym cyklu roboczym.

Silnik dwusuwowy

Silnik dwusuwowy- jest to silnik spalinowy, w którym cztery fazy pracy (ssanie, sprężanie, praca i wydech) wykonywane są w ciągu dwóch suwów (od górnego do dolnego skrajnego położenia) tłoka.
Istnieją konstrukcje silników dwusuwowych zarówno o zapłonie iskrowym, jak i o zapłonie samoczynnym.

Jest to przykład "klasycznego" iskrowego silnika dwusuwowego z rozrządem tłokowym. W silnikach o zapłonie iskrowym dostarczanie ładunku (mieszanki) może się odbywać przez tzw. przepustnicę obrotową (rozrząd asymetryczny, korzystniejszy od symetrycznego), zaś w silnikach o zapłonie samoczynnym często ładunek podaje turbosprężarka.

Podstawową wadą silników dwusuwowych jest duże zużycie paliwa (niższa sprawność), wysoka emisja spalin oraz głośna praca. Głównym tego powodem jest utrudniona wymiana ładunku w silniku (oczyszczenie cylindra ze spalin podczas przepłukania jest niezupełne) oraz zawartość w mieszance paliwowej oleju silnikowego, który ulega spalaniu wraz z paliwem, a także nieuniknione straty mieszanki podczas przepłukania cylindra.

Silnik samochodu Syrena
Silniki dwusuwowe, aczkolwiek mają zalety, stosowane są dużo rzadziej niż czterosuwowe. Obecnie najistotniejsze są kwestie ekologiczne (kwestie zanieczyszczania środowiska i nadmierna emisja dwutlenku węgla). Benzynowe stosowano głównie tam, gdzie ważne było, aby silnik był jak najmniejszy i najprostszy. Z początku m.in. do napędu lekkich motocykli i motorowerów, później także np. kosiarek do trawy. W ostatnich czasach w krajach wysoko rozwiniętych nawet w tych zastosowaniach wypierają je silniki czterosuwowe. Pierwsze samochody Saaba wyposażone były w silniki dwusuwowe, jednak najczęściej i najdłużej, bo aż do lat 80. XX w. stosowano je w Polsce i NRD gdzie były montowane do aut osobowych: Syrena, Trabant i Wartburg.
Silniki dwusuwowe wysokoprężne, zasilane olejem napędowym, stosowano natomiast do napędzania bardzo dużych pojazdów, takich jak statki, lokomotywy (np. ST44), czy bardzo duże samochody techniczne, np. straży pożarnej. Obecnie w krajach wysoko rozwiniętych także tu wypierane są one przez czterosuwowe silniki wysokoprężne, nadal są jednak często stosowane jako nowoczesne silniki okrętowe i stacjonarne. Największy obecnie oferowany spalinowy silnik tłokowy – Wartsila-Sulzer RTA96-C – jest dwusuwowym silnikiem wodzikowym z zapłonem samoczynnym.